Πρωταπριλιά- πλάκες- φάρσες!

Πρωταπριλιά λοιπόν!

Ευκαιρία να κάνουμε καμιά πλάκα!

Σωστά;

Ε όχι!!!

Τάσσομαι υπέρ της κατάργησης των «πλακών»!

Από μικρή δε μου άρεσαν .

Όχι μόνο όταν εγώ ήμουν θύμα αλλά και όταν έβλεπα να κάνουν «πλάκα» σε άλλους.

Μου αρέσει το χιούμορ, η κωμωδία , ο σαρκασμός…

Oι πλάκες…όχι…

Έχουν κάτι κακεντρεχές οι πλάκες, όσο αθώες και αν μοιάζουν…

Γιατί πάντα γελάμε στο τέλος ναι…αλλά γελάμε εις βάρος κάποιου.

Κάποιος έχει γελοιοποιηθεί έστω και σε μικρό βαθμό…

Αυτός ο κάποιος στο τέλος είναι χαρούμενος;

Η πλειοψηφία των ανθρώπων που έχω ρωτήσει και έχουν υπάρξει θύματα μιας καθ’  όλα φιλικής φάρσας, ναι μεν πάντα την περιγράφουν και τη διηγούνται για να γελάσει εκ νέου το κοινό αλλά όταν τους ρωτάς εκείνη τη στιγμή πώς ένιωσαν πραγματικά η απάντηση ποτέ δεν είναι : ένιωσα πολύ χαρούμενος/η…

Ένιωσαν γελοίοι/ες , ντράπηκαν, ένιωσαν εκτεθειμένοι, έκλαψαν, τρόμαξαν…

Tραυματίστηκαν λίγο ή πολύ, αγχώθηκαν, θύμωσαν…

Και ρωτώ…γιατί συνεχίζουμε να κάνουμε πλάκες;

Δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι να γελάσουμε;

Πρέπει να γελάσουμε εις βάρος κάποιου ανυποψίαστου;

Κυκλοφορούν άπειρα βιντεάκια και οφείλω να ομολογήσω ότι κάποια είναι επιεικώς απαράδεκτα, τραγικά , άκρως επικίνδυνα.

Επίσης να αναφέρω ότι κατά τη γνώμη μου όταν γίνονται πλάκες κατά συρροή σε συγκεκριμένα άτομα αυτό είναι χείριστης μορφής bulling.

Ίσως θα ήταν καλό να αναθεωρήσουμε την έννοια της πλάκας.

Πάντα είναι σε βάρος κάπου που έστω για λίγες στιγμές πραγματικά δεν περνάει καλά και του το έχουμε προκαλέσει εμείς σκόπιμα για να γελάσουμε.

Ας βρούμε λοιπόν άλλους τρόπους να γελάσουμε.

Η καθημερινότητα είναι γεμάτη αστείες στιγμές.

Δεν χρειάζεται να γελοιοποιήσουμε κάποιον για να χαρούμε εμείς…

Προτείνω λοιπόν την επόμενη φορά που θα θέλετε να κάνετε μια φάρσα σε κάποιον να την αντικαταστήσετε με μια σούπερ ευχάριστη έκπληξη.

Για σκεφτείτε το!