Την Πρωτοχρονιά του Covid, η πρωταγωνίστρια έχει μείνει μόνη στο σπίτι λόγω καραντίνας. Έτσι αποφασίζει να φτιάξει τη διάθεση της γράφοντας ένα έργο για τη ζωή της. Όπως λέει χιουμοριστικά, “Αφού κανείς δεν μου έγραψε ένα έργο, το γράφω μόνη μου! Είμαι η μούσα μου.” Γράφει όπως της έρχονται οι εικόνες στο μυαλό χωρίς να ακολουθεί μια γραμμική, χρονική αφήγηση, με απλό τρόπο και ταυτόχρονα με στιγμές ποιητικού ρεαλισμού. Το κοινό παρακολουθεί πώς ζωντανεύουν οι σκέψεις της στην οθόνη και πώς τις φαντάζεται. Γι’ αυτό σε κάθε σκηνή, τη βλέπουμε σε διαφορετικό χώρο, με άλλα ρούχα, άλλη διάθεση, και άλλη τέχνη. Φαντάζεται ότι είναι στο θέατρο, σε στούντιο, στο πάρκο, στο σπίτι της, στην Καβάλα, στη θάλασσα, στο χιόνι, τραγουδάει και χορεύει. Μεταμορφώνει κάποιες αναμνήσεις σε ψηφιακή τέχνη, κινούμενα σχέδια και σε ποίηση. Έτσι δημιουργείται αυτό το Multiart θέαμα που είναι κωμικό και ταυτόχρονα σε στιγμές πολύ συγκινητικό.
Ένα έργο που συνδυάζει: θέατρο, κινηματογράφο, οπτικά εφέ, VFX, ψηφιακή τέχνη, ντεχνητή Νοημοσύνη, ντοκιμαντέρ, κινούμενα σχέδια, mockumentary, social media, ποίηση, πρωτότυπη μουσική και πολλές άλλες μορφές αφήγησης. Μια ιστορία του σήμερα γεμάτη χρώμα, χιούμορ, αισιοδοξία και συγκίνηση.
