Το φιντανάκι (2018)

Το Φιντανάκι, Παντελή Χορν, σκην. Ευτυχία Αργυροπούλου Φιντανάκι (Υποψήφια για βραβείο ερμηνείας)

Το κλασσικό έργο του Π. Χορν ζωντανεύει και φέρνει άρωμα παλιάς Αθήνας στην αυλή του Θεάτρου Χυτήριο από 7 Μαΐου κάθε Δευτέρα & Τρίτη στις 20:00

Μια αθηναϊκή αυλή την περίοδο του μεσοπολέμου.

Οι οικονομικές δυσχέρειες δοκιμάζουν τις αξίες και την ηθική καθημερινών ανθρώπων και φέρνουν στην επιφάνεια τα κοινωνικά προβλήματα της εποχής.

Ήρωες καθημερινοί – απλοί άνθρωποι μεταφέρουν την εποχή μέσα από την ηθογραφική ματιά του συγγραφέα.

Η Τούλα, το φιντανάκι, ερωτεύεται το νεαρό Γιάγκο. Εκείνος όμως προδίδει τον έρωτα της για τα μάτια της όμορφης Εύας, μιας έμπειρης γυναίκας με γνωριμίες που εκείνος μπορεί να εκμεταλλευτεί. Όταν αποκαλύπτεται η εγκυμοσύνη της Τούλας, η κυρά- Κατίνα, μια γυναίκα “ελευθέρων ηθών” θα θελήσει να βοηθήσει το Φιντανάκι και την οικογένειά του, φέρνοντας στην επιφάνεια ηθικά διλήμματα και καταστάσεις που δοκιμάζουν τον χαρακτήρα όλων των ηρώων.

Ένα έργο διαχρονικό γεμάτο εικόνες από τα παλιά αλλά και ομοιότητες με την ηθική παρακμή και τα διλήμματα του σήμερα.

Συντελεστές:

Συγγραφέας: Παντελής Χορν

Σκηνοθεσία: Ευτυχία Αργυροπούλου

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Μαρία Αντουλινάκη, Ευτυχία Αργυροπούλου, Μάνος Γερωνυμάκης, Αλίκη Ζαχαροπούλου, Παναγιώτης Καρμάτης, Κωνσταντίνος Νιάρχος, Αγγελική Παρδαλίδου

Δραματουργία: Ανοιξιά Μπουντζιούκα

Εικαστική Επιμέλεια [Σκηνογραφία – Ενδυματολογία]: Ελένη Σουμή

Μουσική σύνθεση: Νίκος Κουβαρδάς

Διεύθυνση Φωτογραφίας: Φώτης Μήτσης

Β. Σκηνοθέτη: Ηλιάννα Μπουζάνη, Παναγιώτα Χαϊδεμένου

Οργάνωση Παραγωγής: Life n Art

Διάρκεια: 90 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Χώρος Παραστάσεων: Θέατρο ΧΥΤΗΡΙΟ [Αυλή]

Ιερά Οδός 44, ΓΚΑΖΙ [Δίπλα στο Μετρό Κεραμικός] τηλ. 210 3412313 – www.chytirio.gr

Η Αγγελική Παρδαλίδου γράφει για το Φιντανάκι στο www.kalitheasi.gr

Τελευταίες δύο παραστάσεις για το Φιντανάκι. Τελευταίες παραστάσεις που θα “αναπνέει” μέσα από εμένα η Τούλα μου, ο ρόλος που ενσαρκώνω . Δευτέρα, Τρίτη και μετά…τέλος. Συναισθήματα ανάμικτα. Κάθε τέλος είναι μια αρχή. Αλλά πώς αποχωρίζεσαι κάτι που αγάπησες; Αυτό είναι ένα θέμα που με απασχόλησε κατά τη διάρκεια των προβών τόσο σαν ρόλος , καθότι η Τούλα αποχωρίζεται σκληρά και ανεπιστρεπτί τον άνθρωπο που λατρεύει, όσο και σαν άνθρωπος που έχω κληθεί και εγώ να αποχωριστώ χωρίς τη θέλησή μου πράγματα που αγαπώ.

Πώς χειρίζεσαι την επικείμενη απουσία, την εξαναγκασμένη γενναιότητα που οφείλεις να δείξεις;

Το έργο του Παντελή Χορν , όπως και η ζωή άλλωστε , είναι αμείλικτο. Φέρνει τους ήρωες αντιμέτωπους με καταστάσεις δύσκολες και εκείνοι πρέπει να επιβιώσουν.

Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα. Τόσο σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο όσο και σε ανθρώπινο, συναισθηματικό.

Μέσα από την Τούλα κλήθηκα και εγώ να αναρωτηθώ για τον τρόπο που θα βρω διέξοδο από όλο αυτό που μας συμβαίνει χωρίς να χάσω την αισιόδοξη πλευρά μου και θυμήθηκα επίσης τι είναι να χάνεις αυτόν που αγαπάς. Όλοι ξέρουμε πώς είναι αυτό και το κοινό το εισπράττει.

Ο έρωτας είναι έρωτας είτε μιλάμε για 1921 είτε μιλάμε για 2018.