«Γεια σας είμαι ο Δημήτρης Σταματελόπουλος και είμαι ερωτευμένος.»
Πρώτη ατάκα που ακούω στην αρχή της συνέντευξης. Και όταν μια συζήτηση ξεκινάει έτσι… καταλαβαίνετε…αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Γνώρισα το Δημήτρη το 2016 μέσα από τη συνεργασία μας στην παράσταση «Ο Πρίγκιπας και ο Φτωχός» της Κέλλυς Σταμουλάκη. Είναι ένα άτομο που έβαλα αμέσως στην καρδιά μου και για το ταλέντο του και για το χαρακτήρα του. Εξαιρετικός ηθοποιός, με πειθαρχία , με αγάπη γι΄ αυτό που κάνει. Υπέροχος χαρακτήρας, δοτικός, ακέραιος.
Πριν δυο χρόνια λοιπόν μου μίλησε για ένα κείμενο που ήθελε πολύ να ανεβάσει. Τον είχε μαγέψει. Το έργο λεγόταν «Ο Θρύλος του 1900». Μου είπε ότι το είχε προτείνει στο Γιάννη Φίλια και ίσως βρίσκανε τρόπο να τα καταφέρουν. Καταλαβαίνετε λοιπόν τη συγκίνησή μου όταν ένα βράδυ Παρασκευής πήγα στο θέατρο Tempus Verum να δω τη μεταμεσονύχτια παράσταση «Ο Θρύλος του 1900», σε ερμηνεία και σκηνοθεσία του Δημήτρη Σταματελόπουλου και Γιάννη Φίλια.
Διότι για ΄μένα πέρα από την καλή παράσταση, πέρα από το υπέροχο κείμενο, σημασία έχει ότι δυο νέοι αξιόλογοι καλλιτέχνες κατάφεραν να κάνουν αυτό που ονειρεύτηκαν. Ναι! Αυτός είναι ένας από τους λόγους που θαυμάζω το Δημήτρη. Γιατί ξέρει να ονειρεύεται και τα όνειρά του να τα ζει.
Ερωτευμένος λοιπόν! Εγώ ήρθα για να μιλήσουμε για το “Θρύλο του 1900” αλλά πρώτα θα ακούσω για αυτό…
Είμαστε εντός θέματος. Ο έρωτας είναι η ίδια η ζωή. Περιέχει τα πάντα. Μπορείς να είσαι ερωτευμένος με τη δουλειά σου, με τους ανθρώπους γύρω σου, με τη σύντροφό σου ,με τη φύση, με όλα. Έρωτας είναι στάση ζωής.
Είσαι πάντα ερωτευμένος δηλαδή;
Ναι είμαι. Γιατί ο έρωτας δεν είναι μόνο χαρά και λουλουδάκια. Έχει και τη σκοτεινή πλευρά του, που είναι κυρίως το κομμάτι του φόβου. Οπότε ακόμα και οι δυσκολίες που έχω σαν άνθρωπος εντάσσονται σε αυτόν. Μέσα από τη σύγκρουση του θετικού και αρνητικού κομματιού στο τέλος μένει η αλήθεια. Αυτό είναι ο έρωτας. Να δεις και να αναγνωρίσεις την αλήθεια σου.
Τι σε εμπνέει;
Η αλληλεπίδραση με τους ανθρώπους. Μέσα από αυτούς τα βρίσκω όλα.
Αυτό σε εμπνέει στη ζωή ή στο θέατρο;
Η ζωή είναι θέατρο! Και το θέατρο ζωή.
Μάλιστα. Να σου κάνω αυτήν την κλισέ ερώτηση που είμαι σίγουρη ότι έχεις ακούσει εκατό φορές;
Ποια από όλες γιατί υπάρχουν αρκετές που ακούμε.
Αν αξιοποιήσεις τις υποκριτικές σου ικανότητες και στη ζωή σου.
Αν λέω ψέματα δηλαδή;
Ναι. Με ευκολία.
Στη ζωή μου προσπαθώ να λέω μόνο αλήθεια. Και στο επάγγελμα του ηθοποιού λέμε μόνο την αλήθεια. Ένας καλός ηθοποιός δε λέει ποτέ ψέματα.
Αυτό που λες ακούγεται λιγάκι περίεργο. Μπορεί να κληθείς να ερμηνεύεις ένα ρόλο που σκέφτεται και πράττει τελείως διαφορετικά από εσένα.
Δικαιολογώ το ρόλο μου μέσα από την προσωπική μου αλήθεια
Πες μας τι κάνεις τα βράδια της Παρασκευής.
Παρασκευή βράδυ πηγαίνω στο θέατρο Tempus Verum . Συναντώ το Γιάννη Φίλια. Ετοιμάζουμε το σκηνικό. Κουρδίζουμε τα όργανα. Ώρα 23.30 ξεκινά η παράσταση:
«Ο Θρύλος του 1900». Πρώτη ατάκα «Διάβολε, φουρτούνα στο πρώτο ταξίδι.»
Μεταμεσονύκτια συνάντηση λοιπόν.
Το σηκώνει η παράσταση. Έχει μουσική, αλητεία και αλκοόλ.
Έχεις κάνει και τη σκηνοθεσία;
Μαζί με το Γιάννη τα έχουμε κάνει όλα. Απόδοση-διασκευή κειμένου, σύνθεση των μουσικών κομματιών, σκηνοθεσία.
Πώς αποφάσισες και γιατί να ασχοληθείς με το έργο «Ο Θρύλος του 1900» του Αλεσαντρο Μπαρίκο;
Στην αναζήτησή μου για μονόλογο που θα μπορούσα να εντάξω τρομπέτα, έπεσε το μάτι μου σ΄ ένα βιβλιαράκι που είχε ξεχαστεί στη βιβλιοθήκη μου. “Αυτό μιλάει για πιανίστα”, λέω… Γυρίζοντας τις πρώτες σελίδες σκέφτηκα : “κάτσε είναι ένας τύπος που μιλάει για τον πιανίστα”. Ώσπου λίγο παρακάτω διάβασα: «όταν πρωτομπάρκαρα ήμουν 17 και το μόνο που γούσταρα ήταν να παίζω τρομπέτα». Αυτό ήταν, ανατρίχιασα! Ήταν καρμικό… Αμέσως πήγα στο Γιάννη και του πρότεινα την ιδέα μου. Να μοιράσουμε την αφήγηση και στα flash back να γινόμαστε οι δυο ρόλοι παίζοντας ζωντανά jazz μουσική.
Νιώθεις ότι έχεις κάτι κοινό με το ρόλο που υποδύεσαι;
Ναι. Ξέρουμε και οι δυο να θαυμάζουμε ιδιαίτερους ανθρώπους
Πες μας κάποιον ιδιαίτερο άνθρωπο που θαυμάζεις
Εσένα.
Σοβαρά μιλάω!
Είναι τόσοι πολλοί.
Πες μας έναν.
Το Σωκράτη
Και κάποιον άλλο.
Τον Ιησού .
Μάλιστα! Ας γυρίσουμε στο «Θρύλο του 1900». Ποια είναι η υπόθεση της παράστασης;
Είναι ουσιαστικά μια αφήγηση της ζωής του 1900 μέσα από τα μάτια του καλύτερού του φίλου και τρομπετίστα Τιμ Τούνι.
Δηλαδή το 1900 είναι όνομα ανθρώπου;
Θα σου απαντήσω μέσα από ατάκα του έργου. «Κάποτε ήταν αριθμός , τώρα είναι όνομα».
Τι έχει λοιπόν αυτό το άτομο, ο 1900 , που τον κάνει τόσο ιδιαίτερο;
Είναι ένας άνθρωπος που γεννήθηκε και έζησε όλη του τη ζωή μέσα σε ένα πλοίο. Δεν κατέβηκε ποτέ στη στεριά. Ποτέ. Εκτός αυτού είχε αποκτήσει τη φήμη του καλύτερου πιανίστα του κόσμου. Στα λιμάνια λέγανε ότι στο Βιρτζίνιαν υπήρχε ένας τύπος που έπαιζε τη μουσική του ωκεανού που πήγαζε από τη θάλασσα και όλους τους ανθρώπους που ταξίδευαν, 2000 άτομα τη φορά, ταξίδι υπερατλαντικό. Διάβαζε τη σκέψη τους ,όσα είχαν ζήσει. Μέσα από τη ζωή και τις αφηγήσεις τους ζούσε και ταξίδευε με το νου σε όλη τη γη.
Θα άντεχες εσύ να ζήσεις σε ένα πλοίο;
Όχι. Δεν έχω μάθει να ζω έτσι.
Πες μας κάτι για το oποίο είσαι περήφανος για τον εαυτό σου.
Είμαι περήφανος που έχω καλούς φίλους.
Τι μπορεί να σε θυμώσει;
Η αδικία.
Η τρομπέτα πώς μπήκε στη ζωή σου;
Μια χρονιά δε μπορούσα να κάνω θέατρο γιατί είχα χτυπήσει το πόδι μου. Είχα ανάγκη να βρω μια μορφή έκφρασης. Έτσι συναντήθηκα με την τρομπέτα. Από εκεί και πέρα με ακολουθεί παντού.
Άρα ήταν μια τυχαία συνάντηση που έγινε μια δυνατή φιλιά;
Να σου πω κάτι. Νιώθω ότι τελικά τίποτα δεν έχει έρθει στη ζωή μου τυχαία.
Υπάρχει κάποια ατάκα από την παράσταση που ξεχωρίζεις;
«Κανείς δεν είναι στα αλήθεια ξεγραμμένος αν έχει μια καλή ιστορία και κάποιον να του τη διηγηθεί.»
Ο ρόλος σου φοβάται ότι είναι ξεγραμμένος;
Ναι φοβάται.
Εσύ τι φοβάσαι;
Την πλευρά του εαυτό μου που με αμφισβητεί.
Εκτός από το “Θρύλο του 1900”, παίζεις κάπου αλλού αυτήν την περίοδο;
Βρίσκομαι στην εφηβική σκηνή του Θεάτρου Θησείο στο «Συρματόπλεγμα» και στη «Μουσική που σταμάτησε τον Πετροπόλεμο» . Και τα δυο σε σκηνοθεσία του Νικορέστη Χανιωτακή
.Έχεις ξανά συνεργαστεί με το Νικορέστη Χανιωτάκη;
Συνεργαζόμαστε σταθερά από το 2007 . Έχουμε συναντηθεί στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν.
Γελάς συχνά με την ψυχή σου;
Ναι γελάω.
Τι σε κάνει να γελάς;
Κοίτα να δεις που θα δυσκολευτούμε σε αυτήν την ερώτηση! Τι με κάνει να γελάω…Πολλά! Να απαντήσω κάτι… Οι βλακείες που σκέφτομαι…
Ποιο τραγούδι σου φτιάχνει τη διάθεση;
To «Happy Together», από Turtles.
Θέλεις να πεις κάτι στους αναγνώστες που θα έχουν φτάσει σε αυτήν την ερώτηση;
Να κυνηγήσουν αυτό που ονειρεύονται!
Ευχαριστώ πολύ το Δημήτρη για όλα.
Στο videaki από το τέλος της συνέντευξης-συζήτησης που έγινε στο ζεστό σπίτι του Δημήτρη Σταματελόπουλου με άρωμα από ελληνικό καφέ και με μουσική τζαζ να ακούγεται ήρεμα.
Αναλυτικές πληροφορίες για την παράσταση «Ο Θρύλος του 1900»
Video της παράστασης
Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε και επιμελήθηκε από:
Αγγελική Παρδαλίδου
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.