Το έργο του Παντελή Χορν “Το φιντανάκι” στο θέατρο Χυτήριο θα παίζεται για το καλοκαίρι και σας περιμένει να το απολαύσετε!
Είναι τόσο όμορφο έργο, καλογραμμένο, διαχρονικό, δυνατό! Παρ’ ότι το έργο έχει γραφτεί το 1921 είναι ακόμη επίκαιρο. Ήρθαν οι εποχές πάλι που ο κόσμος περνά τις ίδιες οικονομικές δυσκολίες, έχει τα ίδια κοινωνικά και ηθικά διλήμματα. Και η θεατρική ομάδα που επέλεξε να επενδύσει στο φιντανάκι πέτυχε! Αυτό που είδα μου άρεσε γιατί διέκρινα από όλους τους πρωταγωνιστές μια αγνότητα, μια καθαρότητα, ένα πάθος και μια αγάπη για αυτό που δημιούργησαν!
Αν και έκανα μεγάλη προσπάθεια να δω και να ακούσω γιατί η παράσταση παίζεται στην αυλή του χυτηρίου χωρίς μικρόφωνα η όλη ατμόσφαιρα της παράστασης σε μετέφερε στην εποχή του έργου. Η Ευτυχία Αργυροπούλου που κάνει τη σκηνοθεσία και παίζει το ρόλο τη μάνας, επέλεξε να είναι όλα προσεγμένα και άρτια δεμένα μεταξύ τους. Τα συναισθήματα είναι ευδιάκριτα από το κοινό, το οποίο συμμετέχει τόσο όσο χρειάζεται στα δρώμενα της πλοκής της παράστασης! Επίσης έχει καταφέρει να κάνει τους ηθοποιούς της να τους ταιριάζει ο ρόλος. Αυτό είναι επιτυχία. Ίσως να αδίκησε τον εαυτό της ως ηθοποιό καθώς θεωρώ ότι η σκηνοθετική της ματιά ήταν ισχυρότερη και επικεντρωμένη στο πώς θα καταφέρει να δημιουργήσει πραγματικούς ήρωες. Τα σκηνικά τα έχει επιμεληθεί η Ελένη Σουμή με κάθε λεπτομέρεια σε κάθε αντικείμενο. Τα κουστούμια είναι υπέροχα, και προσδίδουν στον κάθε ρόλο την ανάλογη χάρη.
Ο Νίκος Κουβαρδάς έχει γράψει μουσική και υποθέτω και κάποιους στίχους που τραγουδούν επί σκηνής οι κοπέλες. Τους φωτισμούς έχει αναλάβει ο Φώτης Μήτσης αν και το φως είναι φυσικό κατά κάποιο τρόπο καθώς η παράσταση αρχίζει στις 8μμ και σταδιακά το φως της μέρας πέφτει και βραδιάζει επί σκηνής. Παρακολουθείς το φυσικό τρόπο που αλλάζει η μέρα σε νύχτα όπως στον κινηματογράφο.
Tο φιντανάκι Αγγελική Παρδαλίδου είναι ένα φρέσκο- δροσερό πρόσωπο που έκανε φιλότιμη προσπάθεια να επιτύχει επί σκηνής και τελικά όντως πέτυχε, ως ερωτευμένο κοριτσόπουλο που πέφτει στον έρωτα του Γιάγκου.
Η Μαρία Αντουλινάκη σαν πάντα να έπαιζε αυτό το ρόλο. Η Μαρία Αντουλινάκη είναι μια γνωστή καρατερίστα ηθοποιός που πάντα με τη χροιά της φωνής της και την υποκριτική της διεισδύει σε κάθε ρόλο κάνοντάς τον κτήμα της. Η Αλίκη Ζαχαροπούλου φωτιά και λαύρα, επί σκηνής ό,τι πρέπει για τη συγκεκριμένη ηρωίδα! Μόνο το λίκνισμά της αρκεί! Ο Παναγιώτης Καρμάτης ναι ευχάριστη έκπληξη στο ρόλο του γόη αλήτη τυχοδιώκτη! Ο Κωνσταντίνος Νιάρχος ίσως να ξεκινά αδιάφορα αλλά μας πείθει στο τέλος πάρα πολύ θα έλεγα! Ο Μάνος Γερωνυμάκης συμπαθής επί σκηνής ως ρόλος εξουσίας. Με μια στιβαρή παρουσία αποδεικνύει πόσο εξέλιξε τον ήρωα που κλίθηκε να υποστηρίξει.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται ο έρωτας είναι πιο δυνατός από όλα τα άλλα αν και στο τέλος μετά το “στραπάτσο” επικρατεί η λογική. Αυτό που παρατηρούσα στο κοινό είναι ότι αναγνώριζαν στους χαρακτήρες κάτι οικείο. Κάτι δικό τους κάτι που ξέρουν από το φιλικό τους περιβάλλον. Αυτό οφείλεται τόσο στο έργο του Χορν όσο και στη δραματουργική επεξεργασία της Ανοιξιάς Μπουτζιούκα. Είμαι υπέρ του να ανεβαίνουν κλασσικά έργα με κλασσικό τρόπο γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερη γοητεία μέσα στο χρόνο να αναβιώνεις το τότε μέσα στο τώρα και να διαπιστώνεις πόσο κοντά είναι αυτά τα δύο.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.