Με αξιοπρέπεια, μια ταινία με ψυχή από τον Δ. Κατσιμίρη

Λίγες φορές πια με πιάνει η ανάγκη να γράψω για κάτι που είδα. Είναι τόσος ο όγκος εικόνων που δεν υπάρχει χρόνος. Κάποιες φορές όμως η εμπειρία είναι τόσο σημαντική που νιώθεις μέσα σου την ορμή να τη μοιραστείς.

Και έτσι ακριβώς ένιωσα με το που είδα την ταινία του Δημήτρη Κατσιμίρη «Με αξιοπρέπεια.»

Έχω δει όλες τις μικρού μήκους ταινίες του Δημήτρη και σε όσους/όσες δεν τις έχουν δει προτείνω να το κάνετε άμεσα. Γιατί; Γιατί όλες οι ιστορίες που μας παρουσιάζει έχουν ακριβώς αυτό! Μια ωραία ιστορία. Μια υπόθεση. Αρχή, μέση , τέλος, κάτι γίνεται, κάτι συμβαίνει στους ήρωες, πραγματικό, και επειδή ακριβώς είναι κομμάτι από ζωή αφορά και τους θεατές. Τους συνεπαίρνει, τους συγκινεί, μπορούν να εμπλακούν. Και πραγματικά το να μπορέσεις σήμερα να πεις μια ιστορία με ψυχή είναι εξαιρετικά σπάνιο.

Και αυτό έχει καταφέρει να κάνει και στη μεγάλου μήκους ταινία του. Να μας παρουσιάσει μια ιστορία με πραγματική ουσία. Μια ιστορία τόσο ελληνική και συνάμα παγκόσμια, με άτομα τόσο δίπλα μας( αν όχι εμάς τους ίδιους), με διλήμματα, με χιούμορ, με θυμό,  με πίκρα, με δραματουργία.

Η γραφή του ρεαλιστική, τι άλλο άλλωστε όταν οι ήρωές σου είναι κομμάτι της σύγχρονης κοινωνίας. Λόγος απλός, καθημερινός που βάζει το θεατή πραγματικά μέσα στο σπίτι που εκτυλίσσεται η ιστορία.

Η κ. Δημήτρης έχει γενέθλια , κλείνει τα 80  και με αυτήν την αφορμή συναντιούνται όλα τα αδέλφια. Με συγγραφική μαεστρία ξετυλίγει σταδιακά τόσο τους χαρακτήρες όσο και τη ίδια την ιστορία. Ελληνική οικογένεια, με τα καλά της, με τα σκοτεινά της, ήρωες που αμφιταλαντεύονται ανάμεσα στο τι είναι σωστό-βολικό για αυτούς και τι είναι  ηθικό. Μια διαρκής εναλλαγή των καλύτερων προθέσεων που βέβαια γίνονται συντρίμμια τη στιγμή που πρέπει όντως να υλοποιηθούν. Πόση απόσταση η θεωρία από την πράξη! Ποιος είναι καλός; Ποιος δεν είναι; Υπάρχει μαύρο και άσπρο ή όλοι παλεύουμε διαρκώς σε μια γκρίζα ζώνη; Και τι είναι τελικά αξιοπρέπεια; Τι σημαίνει αυτή η λέξη; Για εμάς; Για τους άλλους; Και αν όντως κάποια στιγμή αποφασίσεις τι είναι αξιοπρεπές για εσένα πόση ακεραιότητα έχεις ώστε να πορευτείς σε αυτόν τον δρόμο;

Σκηνοθετικά η απόφαση να κινείται η κάμερα μέσα στους ήρωες και πότε να τους ακολουθεί, πότε να στέκεται απέναντί τους, πότε να απομακρύνεται και πότε να επιλέγει κοντινά πλάνα, έδωσε μια άλλη ζωή στην εικαστική αφήγηση. Μπαίνει όντως μέσα στην ιστορία. Ακολουθείς τους ήρωες με την περιέργεια αυτής της κάμεραw που έμμεσα κιόλας κρίνει τους ήρωες. Σαν να έχει η ίδια ψυχή και αναλογίζεται αυτά που βλέπει.

Το μοντάζ σφικτό, αναδεικνύει τους διαλόγους και τις στιγμές που πρέπει αφήνει ανάσες υποκριτικής μαεστρίας. Το χρώμα σωστά επιλεγμένο, ελαφρώς μουντό σε μια παλέτα που δεν παραπέμπει σε χαρά, όπως άλλωστε και η ίδια η ιστορία.

Οι ηθοποιοί όλοι τους εξαιρετικοί. Άνθρωποι που ζουν ανάμεσά μας. Όλοι τους κατάφεραν να κινηθούν σε ρεαλιστική γραμμή και ταυτόχρονα να δώσουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στους ήρωές τους. Δεξιοτεχνική προσέγγιση. Ξεχώρισα την ερμηνεία της Ηλέκτρας Γεννατά, διότι κατάφερε με το βλέμμα και τις εκφράσεις να αποδώσει όλη αυτή την ανάγκη της να ουρλιάξει την αλήθεια της χωρίς να μπορεί να το κάνει. Τη βρήκα συγκλονιστική.

Φυσικά και ένας συγγραφέας όπως ο Δημήτρης Κατσιμίρης δε θα μπορούσε να παραβλέψει ότι όσο σοβαρή και να είναι η κατάσταση πάντα κάποιες μικρές κωμικές στιγμές εμπλουτίζουν την ιστορία και την κάνουν ακόμα πιο ρεαλιστική.

Εν κατακλείδι. Συνιστώ να βρείτε τρόπο να δείτε την ταινία. Και αυτό γιατί είχα πολύ καιρό να απολαύσω μια ωραία υπόθεση , με καλούς ηθοποιούς, που να με συνεπάρει, που να με κάνει να νιώσω συναισθήματα, να με κάνει να σκεφτώ και πάνω από όλα να συγκινηθώ. Πόσο όμορφο να μπορεί μια ταινία να σε κάνει να ενωθείς με το συναίσθημά σου και  να αφεθείς να χαμογελάσεις, να θυμώσεις και να δακρύσεις.

Δημήτρη Κατσιμίρη σε ευχαριστώ πολύ.

Γιατί αυτή η ταινία σήμερα;
Σε ένα κόσμο που ολοένα φαντάζει σκληρότερος και επικίνδυνος, η λέξη αξιοπρέπεια φαντάζει ένας παρωχημένος όρος που προκαλεί σε ορισμένους το γέλωτα στο άκουσμα της. Ένας άνθρωπος με αξιοπρέπεια δεν αποτελεί πλέον πρότυπο συμπεριφοράς αλλά ένας ανόητος τύπος που δεν γνωρίζει να ελίσσεται, να μπλοφάρει και να δρα με γνώμονα το δικό του και μόνο συμφέρον.

Ποια ήταν η αφορμή για τη δημιουργία της;
Οι σπουδές μου είναι πάνω στην κοινωνική εργασία και τη ψυχολογία. Eχω δουλέψει με ηλικιωμένα άτομα οπότε θέλω να πιστεύω ότι γνωρίζω καλά το αντικείμενο. Αν και δεν έχω βιώσει στη δική μου οικογένεια κάτι παρόμοιο, έχω ακούσει πολλές ιστορίες με αδέρφια που συγκρούονται έντονα και παύουν να μιλάνε μετά από καίρια οικογενειακά ζητήματα.

Σε έναν ιδανικό κόσμο πως θα ήθελες να δεις τον εαυτό σου σε 5 χρόνια από τώρα;
Μου αρέσει πολύ να διηγούμαι ιστορίες οπότε θα ήθελα να συνεχίσω σε αυτό το δρόμο.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Την ημέρα των γενεθλίων του 80χρονου κ. Δημήτρη, μαζεύονται τα παιδιά του για να αποφασίσουν τι θα κάνουν με τη ζωή του.

Μετά το βραβείο κοινού στο 63ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και το ταξίδι της στο εξωτερικό, με επίσημες συμμετοχές και βραβεία σε δεκάδες διεθνή φεστιβάλ (Νέα Υόρκη, Ιράν, Βερολίνο, Ινδία, Καναδά, Αυστραλία κ.α.) η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους του Δημήτρη Κατσιμίρη, “Με αξιοπρέπεια” βγαίνει στις αίθουσες.

Πρεμιέρα στις 14 Νοεμβρίου 2024, στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος.

Σύντομη σύνοψη

Ο κ. Δημήτρης, ένας 80χρονος ηλικιωμένος με εγκεφαλικό, έχει αφήσει το χωριό για να μείνει στην πόλη μαζί με το γιο και τη νύφη του. Με αφορμή την ημέρα των γενεθλίων του, ο γιος του καλεί τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας για να τους ανακοινώσει πως αδυνατεί πλέον να τον φροντίζει. Μια άλλη λύση πρέπει να βρεθεί όπου όλοι θα πάρουν την ευθύνη που τους αναλογεί.

Σημείωμα Σκηνοθέτη

Μεγαλώνεις και φτάνεις σε μια ηλικία όπου ανήμπορος πλέον να αυτοεξυπηρετηθείς, ζεις και πορεύεσαι σαν σκιά του εαυτού σου. Οι συγγενείς σου έρχονται τότε να σε υποστηρίξουν και να σταθούν δίπλα σου. Τι γίνεται όμως όταν τα ίδια τα παιδιά σου, βρίσκοντάς σε ευάλωτο, προσπαθούν να σε εκμεταλλευτούν και να επωφεληθούν εις βάρος σου; Κατά πόσον τότε είσαι διατεθειμένος να υποστείς όλον αυτόν τον εξευτελισμό και την υποκρισία από τους γύρω σου; Σου αξίζει άραγε μία τέτοια ζωή; Σου αξίζει άραγε μία ζωή χωρίς αξιοπρέπεια;

Πρωταγωνιστούν:

Ηλέκτρα Γεννατά, Γιώργος Γερωνυμάκης, Γιάννης Κότσιφας, Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου, Θανάσης Χαλκιάς, Χάρης Τσιτσάκης, Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη

Σενάριο – Σκηνοθεσία: Δημήτρης Κατσιμίρης

Διεύθυνση Φωτογραφίας – Μοντάζ – Color: Βασίλης Σταυρόπουλος

Καλλιτεχνική Διεύθυνση – Ενδυματολόγος: Αναστασία Μαστρακούλη

Ηχοληψία: Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος

Μακιγιάζ – Κομμώσεις: Σαββίνα Σκεπετάρη, Νατάσσα Μάλλη

Βοηθός Σκηνοθέτη: Βασιλική Χρυσικού

Σκριπτ: Σοφία Τοτου

Βοηθός Διευθυντή Φωτογραφίας: Αριάδνη Χριστoφορίδου

Βοηθός Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης – Ενδυματολόγου: Βασίλης Φώτου

Βοηθός Παραγωγής: Φοίβος Χατζηαντωνίου

BTS: Διονυσία Πατήρη

Μουσική: Their Methlab – Arctic Funk

Διεύθυνση Παραγωγής: Βασίλης Σταυρόπουλος

Οργάνωση Παραγωγής: Ανθή Στεφανή

Συμβολή στη συγγραφή του σεναρίου: Δημήτρης Σινόπουλος

Mετάφραση – Απόδοση Διαλόγων: Ντίνα Κοέδρου

Executive Producers: Πέτρος Νιαμονιτάκης, Πάνος Κατσιμπέρης

Παραγωγή: Frau Films

Συμπαραγωγοί: ΕΡΤ, Correct Creative Productions

Με την υποστήριξη: Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου